0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Ebeveynlik zor iş… Ondandır göze alamadım anne olmayı. Ama hep çevremdekileri gözlemledim. Okudum araştırdım da… Anne baba olmak nasıl bir şey? Çocuk yetiştirmek nedir? Gibi sorular aklımı kurcaladıkça araştırdım. Çevremde her çeşit örnek gördüm. İyisi kötüsüyle…

Gerçekten, nedir bu ebeveynlik? Ve nasıl bu dünyaya çocuk getirmeye cesaret ediyorlar? Yani cahilin cesuru mu? Yoksa bilinçli bir cesaret mi? Cevabını bulamadığım sorular. Kişiye göre değişen göreceli bir durum.
Özellikle bizim toplumumuzda anne baba olmak apayrı şeyler. Gözlemlediğim kadarıyla yani çevremdeki örnekler hep baba dominant ama anne odaklı bir ebeveyn tablosu doğuruyor.

Biraz daha açarsam durum şu. Çocuğun her şeyiyle anne ilgileniyor. Fiziksel ve ruhsal ihtiyaçlarıyla, eğitimiyle, her şeyiyle. Baba ise tamamen bir otorite “Höt!” dedi mi susturacak. Yani açıkçası anne ve baba eşit rollerde değil.
Oysa olması gereken anne ve babanın her konuda eşit sorumluluk alması. Sevginin eşit derecede verilmesi. Ama maalesef bu durum yok.

Geçmişten geleceğe bu aktarımla geliyor. Sadece köylü değil; kentsel yaşamda da aynı durum hatta eğitimli anne babalarda bile aynı. Bundan dolayı özgüveni eksik sevgiye aç çocuklar yetişiyor. Ah! Tabi birde anne bağımlılığı gelişiyor çocuklarda. Özgün değil bağımlı karakterler oluyorlar.

Çok nadirdir, bu kıskaçtan kendini kurtarıp özgün ve özgüvenli yetişen çocuklar. Ve gene nadirdir; eşit anne baba sevgisi alan çocuklar. Bizim kültürümüzde babalar sevgilerini göstermez gizler. Anne birde köprü olur anne ve çocuk arasında. Sevgiyi bile anne taşır babaya veya çocuğa.

Oysa baba, çocuğun hayatında çok önemli bir rol oynar. Babanın bir kucaklaması ve sevgisini hissettirmesi çocuğun kendini güvende hissetmesine ve özgüvenini geliştirmesine yardımcı olur. Özgüvenle ve baba takdiriyle büyüyen çocuk, ileriki yaşlarında daha sağlıklı bir karakter geliştirir ve bu iş yaşamından özel yaşamına kadar yansır.
Yani çocuk sorumluluğu bu yüzden ağırdır. Yukarıda da belirttiğim gibi anne babanın eşit sorumluluk alması ve çocuğunu öyle yetiştirmesi gerekir. Ben, gene diyorum şahsım adına dünyaya çocuk getirmek ve yetiştirmek çok zor. Tabi imkânsız değil.

Hiçbir eğitim almadan geleneksel eğilimlerle çocuk yetiştirmek geleceğe vurulan baltadır. Tabi yani, geleneksel çocuk eğitiminin içinde güzel olan şeylerde var onları ayıklamak ve kullanmak gerekli.
Birde anne babalık eğitimi verilmeli evli çiftlere. Nasıl çocuk yetiştirilmesi gerektiği ve geleceğe çocuğu nasıl hazırlamaları yönünde. Bu çok zor bir şey değil. Şimdi Halk Eğitimlerde buna yönelik eğitimler veriliyor bildiğim kadarıyla ama bire bir anne baba eğitimi değil.

Aile içi iletişimde de eğitim gerekli ki çocuk doğru örnek alsın. Çünkü bildiğiniz gibi çocuk her şeyden önce taklitçidir ve anne babayı taklit eder ve bu doğrultuda anne baba hareketlerini düzeltmek zorundadır.
Bu konuda yazılacak çok şey var. Bunu konunun uzmanlarına bırakıyorum. Bunlar benim şahsi gözlemlerim ve naçizane önerilerim. Çünkü bir insan bir dünya demektir ve o dünyayı hayata taşıyan anne ve babadır.